Soms rol je ergens bij toeval in en kom je er daarna niet meer uit. Dit is erg op mij van toepassing.
Zes jaar geleden ging ik net als vele ouders naar de wedstrijden van mijn dochter kijken. Door omstandigheden waren er te weinig spelers en ook een coach was er niet. Na een gesprek hebben we afgesproken om dit om de week uit te gaan voeren. Zo was het dat ik als ouder opeens twee dagen een mooi clubje had om te trainen. Ik vond het voor mezelf ook leuk om naast mijn werk iets te gaan doen en om onder de mensen te komen. Dit is meteen een beetje uit de hand gelopen. Ik wilde eigen spullen hebben om leuke dingen mee te kunnen doen op de training. Die spullen vond ik op het internet.
Het eerste team was een mix van jongens en meiden. Leuk om ze met z’n allen op de bal af te zien rennen. Na twee jaar kwam er een meidenteam MO11.
MO11
Dit was meteen best een groot team met vele uitdagingen. Met winst en verlies omgaan ging prima. Na veel aanmeldingen kwam er zelfs een MO11-2.
MO11-2
C3
E6
Met de meiden van MO11-2 ging het super. Een mooi clubje meiden bij elkaar. Het hele team bleef bij elkaar en werd MO13-2. De samenwerking met de ouders ging erg goed en ook met de andere coach en teamleider lag ik over het algemeen op één lijn.
MO13-2
In zes jaar tijd heb ik inmiddels een pupillen- en juniorenopleiding gedaan en ook scheidsrechtersavonden gevolgd.
En nu heeft mijn dochter gezegd: “papa ik stop met voetbal”. Maar papa gaat wel door! Een nieuwe uitdaging voor seizoen 2020/2021 met de MO15. Langs deze weg wil ik een paar mensen in het bijzonder heel erg bedanken. Mijn dochter voor de jaren dat ik er bij mocht zijn. Ook alle ouders voor de leuke tijd. En mijn mede coach en trainer voor de laatste twee mooie seizoenen. Meiden, ik ga jullie erg missen maar we zien elkaar op het veld wel terug. Ook wil ik het bestuur bedanken voor alle support en steun. En we gaan er een mooi seizoen 2020/2021 van maken!
Groet Bas Hoekstra
