Vanaf zijn negende levensjaar was Quillan (9 november 2006) lid van onze vereniging en ook vader Wilco was vanaf dat moment nauw betrokken bij de club en een fanatiek en gewaardeerd vrijwilliger. Quillan begint bij Sneek Wit Zwart in de E8 en al snel blijkt dat hij meer verdediger dan aanvaller is. Net als zijn vader blijkt hij goed als voorstopper uit de voeten te kunnen.
Quillan is serieus tijdens de trainingen en de wedstrijden maar een potje ouwehoeren in de kleedkamer en het maken van de bekende ‘shampoo-grappen’ is wel aan hem besteed. Hij zal om andere zaken herinnert worden dan om zijn scorend vermogen. Hij scoort in zijn carrière slechts 1 maal en wel in een wedstrijd tegen SC Bolsward.
Bij een aantal teams is vader Wilco de trainer/coach geassisteerd door zus Laura die momenteel voetbalt in VR2. Quillan voetbalde veel en graag. Hij had een voorliefde voor toernooien, lekker veel wedstrijden op een dag. Toen hij in de JO13-2 speelde pakte hij vaak ook de wedstrijden van JO13-3 nog even mee, toen zijn vader daar trainer was. Ondank de vele speelminuten kende eigenlijk nooit blessures.
Quillan was net als vader Wilco fan van FC Utrecht en een trouwe bezoeker van de opendagen. Hij was een liefhebber van de sfeer en de hele entourage. Met namen van spelers had hij niet zo veel. Dat gold ook voor de spelers van onze eigen eerste. Een naam is wel altijd blijven hangen en dat is die van Kevin Huitema, waarmee hij als pupil van de week op de foto ging.
In een andere hoedanigheid weet hij nog wel te scoren voor de club. Hij wint namelijk de doelpuntenactie met de meeste sponsors (24!). Als beloning mag hij in het Abe Lenstra-stadion een strafschop nemen tijdens de wedstrijd SC Heerenveen – Fortuna Sittard. En ook volgt er een meet and greet met de spelers. De uitslag werd 0-2 maar zoals vader Wilco treffend zegt is Quillan de enige Fries die wel weet te scoren. Hij trapt ‘m namelijk uitstekend in de kruising.
In het seizoen 2019 – 2020 volgt nog een hoogtepunt. Met de JO14-2, met ook weer vader Wilco als begeleider, wordt hij herfstkampioen. Dit lopende seizoen was het Smorenburg-duo onderdeel van de JO15-2. Op 12 augustus van dit jaar is, naar later bleek, Quillan voor het laatst actief op de training en op 13 augustus speelt hij zijn laatste wedstrijd. Voor de beker tegen Scharnegoutum. Hij houdt het een kwartier vol. Gesloopt maar met een grijns van oor tot oor verlaat hij het veld. Dat ze met 13-1 aan de kont krijgen kan zelfs deze grijns niet onderdrukken.
Op zijn verjaardag, 9 november, worden er door zijn meelevende team veel cadeaus aangeboden en medeleider Ronald en zijn vrouw Lenie regelen zelfs een draaiorgel. Toen nog niet vermoedend dat we gisteren met z’n allen definitief afscheid van hem hebben moeten nemen.
Als vereniging is er de afgelopen tijd volop meegeleefd met Quillan en zijn familie. We vonden het een eer dat we gisteren als club op zo’n bijzondere manier betrokken mochten zijn bij zijn afscheid. Langs deze weg wensen we - mede namens alle leden, vrijwilligers en supporters - zijn teamgenoten, vrienden en familie heel veel kracht toe bij het verwerken van hun grote verlies. Weet dat als we als vereniging ook in de komende periode voor jullie klaar staan.
Voor degene die gisteren niet in de gelegenheid waren om persoonlijk afscheid te nemen, is het mogelijk om online een condoleancebericht achter te laten. Dat kan via deze pagina.
- Bestuur VV Sneek Wit Zwart
