De voetbalvereniging "Sneek" is opgericht op 26 november 1910. In dat jaar kwamen een drietal, te weten Piet van der Baan, Herman van der Horst en Sjoerd Jaasma (allen ereleden), op het idee om een heuse voetbalclub op te richten. In die tijd werd er in Sneek al in clubverband gevoetbald door Lycurgus Sparta Combinatie (L.S.C.), een vereniging waarvan de spelers uit "de betere milieus" kwamen. Piet, Herman en Sjoerd waren arbeiderskinderen en konden dus niet bij deze club terecht.
De jongens woonden in de onmiddellijke nabijheid van het terrein van deze vereniging, dat aan de toenmalige Kerkhoflaan lag. Zo kwamen ze dus in aanraking met de voetbalsport en langzamerhand verlangden ze er naar om ook deze sport te gaan beoefenen. Van een stuk paklinnen en oude kranten werden ballen gemaakt en het plein bij de Steenklipstraten werd hun wedstrijdterrein. Daar zijn in die dagen veel ruiten, klompen etc. kapot gegaan.
Men had nog een grote wens, dat was om een echte luchtbal (zo werden de voetballen toen genoemd) te kopen. Omdat zij het thuis financieel niet al te ruim hadden was er maar één manier om aan het benodigde bedrag hiervoor te komen, nl. met een lijst langs de huizen en zo geld in zamelen. Toen zij op een dag hiermee bezig waren verscheen onverwacht een man der wet en werden ze gegrepen en meegenomen. Zo kwamen ze terecht bij de Commissaris van Politie, die hen meedeelde dat ze zich moesten vervoegen bij de Heer Burgemeester en daar toestemming moesten vragen voor hun aktie.
Op een morgen om 12 uur werden ze, in hun blauwe werkkieltjes en op klompen, door de 
burgemeester ontvangen en moesten ze uitleg geven. Na enig gepraat konden ze vertrekken met de toestemming om f. 5,-- op te halen voor de aanschaf van een echte luchtbal. Spoedig was het benodigde bedrag bijeen. Opgetogen gingen de jongens naar het huis van de burgemeester om hun aanwinst te tonen. Zo kon het spel dus beginnen en werd er naar de eerstkomende zondag uitgekeken. Een terrein was in die dagen gauw te vinden, landerijen genoeg. Met vier hengelstokken en twee stukken touw, die als goals moesten dienen, trokken ze er op uit naar een stuk land waar tegenwoordig de Parallelweg is en daar zijn verscheidene wedstrijden gespeeld.
Toen werd besloten om een echte vereniging op te richten en wel de voetbalvereniging "Quick". In de wedstrijden tegen andere tegenstanders ging het deze jonge vereniging voor de wind. Er werden veel overwinningen behaald en dat betekende financieel succes. De verliezer moest nl. 50 cent aan de winnaar betalen. Dit had ook tot gevolg dat meerdere tegenstanders in financiele moeilijkheden kwamen en noodgedwongen hun club moesten opheffen. Voor “Quick” betekende dit vaak ledenwinst. In die dagen was Piet van der Baan penningmeester en daar had hij het druk mee. Zaterdags en zondags werd geprobeerd alle leden te treffen voor het innen van de contributie, die eerst twee cent, even later drie, toen vijf en tenslotte tien cent per week bedroeg.
Het ging goed met de club. Allerhande soorten schoenen en kledingsstukken maakten plaats voor voetbalschoenen en roodblauwe jersey’s (shirts). De naam van de vereniging werd veranderd in "Rood-Blauw". Voor het eerst werd nu een terrein gehuurd aan de Oppenhuizerweg, waar nu een gedeelte van het Wumkeshûs staat. In die tijd werd ook toegetreden tot de FVB en brak een grote bloeiperiode aan. Het eerste jaar van het verblijf in de FVB was direct een succes. Het kampioenschap in de tweede klasse werd behaald en het volgende seizoen werd men ook in de eerste klasse kampioen. Ook was de vereniging weer van terrein veranderd; er werd nu op de voormalige ijsbaan gespeeld.
In die tijd (1918) moest er door de leden veel werk worden verricht voordat er zondags gevoetbald kon worden. Om het terrein voor uitgeschreven serie-wedstrijden bespeelbaar te maken, werd er zaterdagsmiddags, na overvloedige regenval, met man en macht gewerkt. Zondagsmorgens om zes uur was het weer appèl en werd met emmers, bezems en scheppen met succes de strijd aan gebonden tegen het vele water. Toen het aanvangsuur voor de wedstrijden aanbrak, bleek het terrein bespeelbaar.
Bij Koninklijk Besluit werd de v.v. Sneek op 22 februari 1922 goedgekeurd.
De tijd was aangebroken om tot de grote bond toe te treden en de v.v. Sneek werd ingedeeld in de 3e klas N.V.B. Omdat het terrein nog niet klaar was moest v.v. Sneek zich noodgedwongen terugtrekken uit de competitie. Het volgend seizoen ging het beter en werd het kampioenschap behaald en promoveerde men naar de tweede klasse. Het duurde nog een aantal jaren voordat v.v. Sneek 1e klasser werd. In het seizoen 1931-1932 werd het zo begeerde succes behaald n.l. de promotie naar de eerste klas K.N.V.B.
We schrijven inmiddels 1932. Een deel van de leden ging spelen voor de nieuw opgerichte rooms-katholieke voetbalvereniging Wit Zwart Sneek. Het vertrek van veel spelers betekende uiteraard een grote aderlating, maar de v.v. Sneek herstelde zich vrijwel direct. Sportief is het de vereniging eigenlijk altijd voor de wind gegaan. In het eerste seizoen waarin men in competitieverband deelnam, werd het al kampioen (2e klasse van de Friesche Voetbal Bond). In de geschiedenisboeken is ook te lezen dat v.v. Sneek op 8 Mei 1932 promoveerde naar de hoogste klasse van het amateurvoetbal. Dit gebeurde na een 3-0 overwinning op Noordster. Sindsdien is de club niet meer uit de top van het amateurvoetbal weggeweest.
Na omzwervingen door de stad werd op 12 september 1937 een 'eigen' terrein aan de Lemmerweg in gebruik genomen. De openingswedstrijd op 'De Appelhof', zoals veel ouderen onder ons (een deel van) het sportcomplex nog altijd noemt, werd gespeeld tegen A.F.C. uit Amsterdam.
Tot november 1979 was de ingang van het sportpark aan de Lemmerweg. Door allerlei verkeersaanpassingen werd de ingang verplaatst naar de Molenkrite.
Op het moment dat de K.N.V.B. het semi-beroepsvoetbal invoert (m.i.v. het seizoen 1955/1956) speelt v.v. Sneek voor het eerst sinds jaren in de tweede klasse, na degradatie uit de hoogste klasse een jaar daarvoor. Ook onze vereniging moest een keuze maken: amateurs blijven of toetreden tot de professionals. De ledenvergadering koos voor het eerste en dus speelt v.v. Sneek op het hoogste amateurniveau.
De meest succesvolle jaren van v.v. Sneek zijn eind jaren zestig. In het seizoen 1966/1967 werd v.v. Sneek kampioen in de eerste klasse C, maar kwam in de strijd om het algemene landskampioenschap net iets te kort tegen A.F.C. uit Amsterdam. Drie seizoenen later werd Sneek opnieuw kampioen in de eerste klasse C. en algemeen landskampioen! Het hoogtepunt uit de rijke clubhistorie.
In het seizoen 1974/1975 stelt de K.N.V.B. de hoofdklassen in. v.v. Sneek is er vanaf het eerste seizoen bij, nu onder de naam 'Hubert Sneek'. Machinefabriek Hubert werd toen tot en met het seizoen 1989/1990 hoofd- en shirtsponsor. Door de vele succesvolle jaren in de top van het amateurvoetbal geniet 'Hubert Sneek' nog altijd landelijke bekendheid. Dat de vereniging, na korte flirts met de gelijknamige oliemaatschappijen, 'Sneek/Hovis' en 'Sneek/BP' heeft geheten, zullen velen zich niet meer herinneren.
Met de leus 'Streven Naar Een Echte Kameraadschap' is gelijk het fundament genoemd waarop v.v. Sneek ooit is gebouwd en waarmee de vereniging groot is geworden. Het is niet exact bekend wie deze leus heeft bedacht (waarschijnlijk de toenmalige voorzitter Karst Doevendans), maar zeker is dat de slogan uitstekend bij de oude en de nieuwe vereniging past.
In de eerste alinea is reeds aangegeven dat de club is opgericht door en voor het 'gewone volk' en zo is het altijd gebleven. De vereniging voelt aan als één grote familie waar iedereen van eerste elftalspeler tot recreant, van vrijwilliger tot trouwe supporter zich in goede en slechte tijden thuis voelt.
Slechte tijden heeft v.v. Sneek ook gekend. Met name financieel stond de club rond de eeuwwisseling op het randje van faillissement en het aantal spelende leden en vrijwilligers liep terug. Mede door toedoen van het laatstzittende bestuur en een groeiend aantal leden en vrijwilligers heeft v.v. Sneek deze barre tijd doorstaan en is ze er sterker dan ooit uitgekomen. De financiële steun van de Gemeente Sneek mogen we niet vergeten. Zonder deze steun had v.v. Sneek het waarschijnlijk niet gered en was v.v. Sneek Wit Zwart er nu niet geweest.
Het gehele jaar 2010 stond, met veel activiteiten, in het teken van het 100-jarig bestaan van de inmiddels nieuwe vereniging vv Sneek Wit Zwart. Op 26 november 2010 (de officiele dag) was er een goed bezochte dus geslaagde receptie.
De geschiedenis van de "Volksclub door de eeuw heen" werd door Henk Doevendans opgetekend in het boek "Zwarte broek en witte trui.....
