Wit Zwart Sneek (WZS) werd opgericht op 15 december 1932. Twintig jaar eerder was in Sneek al een poging gedaan om een voetbalvereniging voor rooms-katholieken in het leven te roepen, maar die inzet liep op niets uit. Mede daardoor was er in december 1932 bij de oprichtingsvergadering enige twijfel, maar die werd door de initiatiefnemers de kop ingedrukt. ,,Het is de wens van de bisschoppen'', werd gezegd, waarna op de eerste intekenlijst de namen van 25, veelal jonge, spelers kwamen te staan. Elf dagen later - tweede Kerstdag - werd meteen al een oefenwedstrijd gespeeld in Heeg. Het regende pijpenstelen, waardoor bij het vertrekpunt (de Waterpoort) werd geopperd om maar thuis te blijven. Per fiets werd toch dapper koers gezet naar Heeg en na de klinkende zege was het humeur van spelers én oprichters natuurlijk opperbest!
Wit Zwart Sneek, de naam zegt alles over de clubkleuren. De keus voor witte shirts en zwarte 
broeken kwam voort uit praktische redenen. De meeste rooms-katholieke spelers waren in 1932 afkomstig van de v.v. Sneek. Na de overstap naar WZS konden dezelfde tenues worden gebruikt. Omdat WZS midden in het seizoen werd opgericht, kregen de spelers zelfs toestemming om tot juni 1933 voor twee clubs uit te komen, zodat Sneek niet in de problemen zou komen. Het wit en zwart werd later op diverse manieren gebruikt, waarbij ook de kleur geel (het pauselijke geel) stemmig werd gebruikt. De bekendste WZS-shirts waren die met een zwarte verticale baan in het midden en de 'zebrashirts', waaraan de vereniging later
zijn bijnaam had te danken en waardoor een van de eerste eigen clubhuizen het
Zebrahonk werd genoemd.
Binnen vijf jaar na de oprichting wist WZS de Jeugdafdeling te formeren. De vereniging kwam snel tot bloei. De kinderrijke rooms-katholieke gezinnen zorgden niet alleen voor voldoende aanwas, maar daarnaast bleken veel spelers gezegend met het nodige talent. Zo werd de inmiddels 37-jarige Cees Poiesz nog gescout door Heerenveen! Na een paar kampioenschappen op rij werd door de secretaris een officiële brief naar clubs buiten Friesland geschreven, met het verzoek om wedstrijden te spelen. ,,Dan krijgen we weer wat tegenstand'', zo werd gemeld in een bewaard gebleven brief uit 1938, gericht aan een katholieke club in Zwolle. Van de oprichtingsavond van de Jeugdafdeling (april 1937) is bekend dat van de vijftien junioren er liefst negen kenbaar maakten als midvoor te willen spelen!
Neusjes voor doelpunten waren altijd wel te vinden bij WZS en aan inzet buiten de lijnen ontbrak het ook zelden. Desondanks slaagde de vereniging er na 1950 niet in om door te stoten naar de tweede klasse of hoger. In 1953 was WZS er heel dicht bij, maar werd in Haulerwijk een beslissingswedstrijd verloren. In de jaren negentig van de vorige eeuw strandde het vlaggenschip op doelsaldo in de nacompetitie van de derde klasse. Tópvoetbal was ook niet het eerste doel binnen WZS, waar vooral het sociale acpect een belangrijke rol speelde en er ook veel aandacht was voor de jeugd.
Zo'n 35 jaar na de oprichting werd besloten om niet alleen rooms-katholieke spelers in te schrijven. Wit Zwart Sneek werd een 'open' vereniging, die na een flinke verjonging op bestuurlijk niveau op vele vlakken toonaangevend werd in het Noorden. Zo werd begin jaren zeventig een vrouwenafdeling opgericht. Ruim dertig jaar bloeide ook deze tak van WZS. Het eerste elftal bereikte de hoogste noordelijke divisie en wist eenmaal de Friesland Cup te veroveren. De speelsters droegen ook buiten de lijnen hun steentje bij. Onder aanvoering van de bezielende voorzitter Hans Brinkman werd in de jaren tachtig een volgende opvallende stap gezet. WZS was de eerste amateurclub in Nederland die uit eigen middelen een sporthal uit de grond stampte. Binnen vijf jaar had WZS hierdoor de grootste zaalvoetbalafdeling van Friesland met negen mannen- en twee vrouwenteams. Het eerste mannenteam won eenmaal de Friesland Cup. De Sporthal Wit Zwart was voorzien van een zogeheten topsportvloer, die de Sneker volleybaltop lokte en ook geschikt bleek voor interlands, grote toernooien en evenementen zoals het Sneker Sportgala. In die jaren trokken de WZS-Familiedagen meer dan driehonderd deelnemers.
Ondanks dat de sporthal een zware wissel trok op de wit-zwarte vrijwilligers, kon de eigen jeugd altijd een gevarieerd programma worden aangeboden. De Olympische Dagen waren fameus, evenals de Kabouterochtenden en de Voetbalkampen in Appelscha en omstreken. De honderden junioren en pupillen liepen er piekfijn bij door het Kledingfonds, met Harry Diekstra van DEVO Grootzand als een van de stuwende krachten.
Rond de eeuwwisseling wisten de bestuurders van WZS dat samenwerking noodzakelijk was om een bloeiende toekomst te garanderen. Laverend tussen de begrijpelijke emoties van de verstokte Wit-zwarters en de realiteit (een accommodatie op een 'moeilijke' plek in de stad en teruglopende interesse in het kader-werk) werden gesprekken gestart met de v.v. Sneek. Daarbij is niet over één nacht ijs gelopen. Gevoelsmatig was het belangrijk dat Wit Zwart Sneek als gezonde, zelfstandige vereniging in december 2007 de 75ste verjaardag kon vieren. Een gouden greep! De viering van deze mijlpaal verliep indrukwekkend en heeft vele Wit-zwarters de zekerheid geschonken dat 'hun' club vanaf 1 juli 2008 niet ophoudt te bestaan, maar voortleeft in Sneek Wit Zwart. Dat komt niet alleen tot uiting in het nieuwe clublogo en de tenues, maar ook in het bezetten van de kaderfuncties. Het stemt tot vreugde en optimisme dat 99 procent van de leden 'mee' is gegaan naar Sneek Wit Zwart. En het maakt trots dat bij Wit Zwart opgeleide talenten inmiddels hun opwachting hebben gemaakt in de hoofdklasse!
De geschiedenis van WZS werd in 1982 door Peter van der Meeren en Louis Westhof opgetekend toen de club 50 jaar bestond. Het boekwerk kreeg de titel "Van de wens der bisschoppen tot het zien van Abraham"
In 2007, dus vlak voor de fusie met vv Sneek, schreef Peter van der Meeren het herinneringsboek "En over honderd jaar......".
In april 2011 vond er een reunie plaats van de damesafdeling van WZS.
Welgeteld 103 oud-speelsters, -coaches en -trainers waren naar sportpark Schuttersveld gekomen om weer eens gezellig bij te kletsen. De laatste WZS-damesreünie dateerde van 1996. ,,Dat witzwart-gevoel raak je nooit kwijt, dus als er een reünie wordt gehouden, móet je daar bij zijn'', aldus een uit Haarlem afkomstige ex-speelster van de club. Topscoorster Martha Overdijk kwam speciaal over van haar werk op een internationale school in Rwanda om het feest mee te maken.
