Gerard werd op 3 januari 1947 geboren en speelde zeven jaar later al zijn eerste wedstrijden voor Wit Zwart Sneek. Iedere Poiesz met een beetje balgevoel werd in die jaren lid van de rooms-katholieke voetbalvereniging. Zo ook bijvoorbeeld Gerards broer Leo (ons inmiddels ook ontvallen), die eveneens allerlei functies binnen WZS bekleedde en eeuwige roem verdiende door zo’n 425 officiële wedstrijden te spelen voor het eerste elftal.
Ze waren zonen van Bertus, de schoorsteenvegende scheidsrechter, wiens dochter Ans in 1971 een van de eerste WZS-damesvoetbalsters werd. Gerard bereikte als linksbenige speler niet het eerste elftal, wat mede te maken had met het feit dat hij op 18-jarige leeftijd koos voor een (kortstondige) carrière als kelner. Toen hij en Leo in 1970 de kans kregen om Bakkerij De Haan over te nemen, hapten ze meteen toe. Ze leenden hiervoor 1500 gulden (‘Skeren’, zeiden de Poieszen altijd) van vader Bertus en konden dat na één lucratieve nieuwjaarsdag meteen terugbetalen.
Gerard (hij werd begin jaren 70 vader van twee dochters) vond weer tijd om te voetballen en deed dat tientallen jaren met veel plezier in de vriendenteams. Ondanks zijn nachtelijke arbeid als bakker versliep hij zich voor geen enkele wedstrijd. Gerard verdiende ook buiten de lijnen zijn sporen voor zijn Wit Zwart.
Geen enkele moeite was hem teveel. Alles deed hij met een lach. Zijn naam is voor altijd verbonden met de WZS-Post, het maandelijkse clubblad, en met de Expresse, die wekelijks werd gedrukt om vervolgens bij alle leden te worden bezorgd. In de topjaren verzorgde Gerard 610 clubbladen en 395 Expressen. Gerard hield ook jarenlang de ledenadministratie bij. Als bakker stond hij borg voor de befaamde Sukerbofferds die werden geschonken aan Wit-zwarters die gezinsuitbreiding hadden gekregen. In de jaren na de samensmelting tot SWZ was Gerard nog nauw betrokken bij onder andere de archivering van WZS-documenten.
Hoe druk het ook was, de humor werd nooit uit het oog verloren. Onvergetelijk waren de trainingskampen die door de veteranen werden belegd op Ameland en in Triër. Bij vertrek naar Duitsland maakte Gerard een onvergetelijke indruk door aan te komen rijden in zijn auto met vastgesjord op het dak een grote slaapbank. ‘Jum denke toch niet dat ik drie nachten op een luchtbed gaan leigen wel?!’ Aangekomen in Triër gingen Gerard en Leo boodschappen doen voor de hele ploeg. Ze kwamen terug met 12 kratten bier en 1 krop sla. ‘Want je mutte ok an de vitamines denke nou?!’
Gerard Poiesz: WZS is jou veel dank verschuldigd.
Peter van der Meeren, oud-voorzitter WZS
